حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) فرزند عبدالله بن علی و از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی(ع) است که با چهار واسطه نسبشان به آن حضرت می رسد. ولادت با سعادت ایشان در سال ۱۷۳ه. ق در شهر مقدس مدینه واقع شده است و مدت ۷۹سال عمر با برکت خود را در دوران چهار امام معصوم یعنی امام موسی کاظم(ع)، امام رضا(ع)، امام جواد(ع) و امام هادی(ع) گذرانده و از برکات نورانی و عرفانی امام رضا(ع)، امام جواد(ع) و امام هادی(ع) استفاده و احادیث فراوانی از آنان روایت کرده است.

حضرت عبدالعظیم(ع) از وجود مبارک امام رضا(ع) بهره علمی و معنوی می بردند و توصیه های ایشان را به شیعیان می رساندند. در خطابی، امام رضا(ع) به ایشان می فرمایند:

ای عبدالعظیم از سوی من به یارانم سلام برسان و به ایشان بگو:

که شیطان را به خود راه ندهند

و به آنان فرمان ده به راستی در گفتار و ادای امانت

و آنها را فرمان ده در آنچه به کارشان نمی آید خاموشی ورزند

و ستیزه جویی کنار نهند و به یکدیگر روی آورند که موجب نزدیک شدن به من است

و به در افتادن با یکدیگر خود را مشغول نسازند که من با خود عهد کرده ام هر که چنین کند و یاری از یاران مرا به خشم آورد، از خدا بخواهم در دنیا سخت ترین عذاب را بدو رساند و در آخرت در شمار زیانکاران باشد

و ایشان را آگاه ساز که خداوند، نیکوکار آنها را خواهد بخشید و از بد کارشان در خواهد گذشت؛ مگر کسی که به خدا شرک ورزیده یا دوستی از دوستان مرا بیازارد یا بدخواهی او را به دل گیرد؛ که اگر چنین کند خداوند او را نبخشاید تا زمانی که از این اندیشه بد باز نگردد، اگر بازگشت (چه بهتر) و گرنه روح ایمان از دلش رخت بربندد و از ولایت من بیرون رود. و او را از ولایت ما بهره ای نخواهد بود و از این سرنوشت بد به خدا پناه می برم.

منبع: روابط عمومی آستان مقدس حضرت عبدالعظیم علیه السلام