به همت محققان مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی(نور)، ویژه نامه اوقات فراغت؛ فرصتها و تهدیدها در قالب 9 سرفصل و ارائه بیش از 90 مطلب مفید در پایگاه حوزه نت، به روزرسانی شد و در اختیار کاربران گرامی قرار گرفته است.

اوقات فراغت در سیره و سنّت، اوقات فراغت خوب، اوقات فراغت بد، آسیب شناسی اوقات فراغت، اوقات فراغت پسران، اوقات فراغت دختران، تنها در خانه، سرگرم شدن به چه قیمتی؟ و. .. از جمله مطالب خواندنی ویژه نامه اوقات فراغت؛ فرصتها و تهدیدها است که در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است.

در قسمتی از این ویژه نامه می خوانیم: تابستان که فرا می رسد حرف و حدیث در مورد اوقات فراغت و نحوه گذراندن این اوقات بالا می گیرد. سؤالی که در این چند خط می خواهیم به آن بپردازیم این است که ایا در فرهنگ قرآنی جایی هم برای گذراندن اوقات فراغت باز شده است؟ اساساً نگاه قرآن به مقولاتی چون تفریح،سرگرمی،بازی و… که معمولاً این اوقات را با آنها پرمی کنیم چیست؟

در فرهنگ قرآنی و در جامعه پیامبرپسند،فراغت مطلق به معنای وقت گذرانی بیهوده و عبث وجود ندارد.در ایات متعددی از قرآن اشتغال به «لغو»که همان بیهوده گذرانی است نهی شده است.مؤمن باید پایان کار مفیدی را با آغاز کار مفیدی دیگر گره بزند.(فَإذا فَرَغتَ فانصَبْ.چون از کاری فراغت یافتی به کار مهم دیگری بپرداز.) (سوره انشراح، ایه 7)

اما تفریح،گشت وگذار،بازی و سرگرمی و به طور کلی استفاده از لذتهای مشروع دنیا به خودی خود لغو و بیهوده گذارانی نیست. زیرا این امور جزء نیازهای زیستی و روانی انسان است و بدون آنها انسان دچار رکود،افسردگی و جمود می شود.

از این روست که قرآن استفاده از«طیّبات» را که همان لذت های مشروع دنیوی است برای مؤمنان توصیه می کند و تأکید دارد که نباید آنها را بر خود حرام کرد. [لاتُحَرّ موا طَیباتِ ما أَحلَّ اللهُ لَکُم ولا تَعتَدوا إِنَّ اللهَ لا یحِبُّ المُعتَدینَ؛ چیزهای پاکیزه ای را که خدا برای استفاده شما حلال کرده حرام مشمارید و از حد مگذرید،که خدا از حد گذرندگان را دوست نمی دارد. (سوره مائده،ایه78)] اما حدود الهی را باید در این امور پاس داشت و از خط قرمزهای معین شده تعدّی نکرد.خط قرمزهایی که قرآن معرفی می کند یکی نیامیختن این امور با محرمات الهی است که در آن صورت آدمی مصداق «تَفرَحونَ فی الاَرض بِغیرِ الحَقّ». آنانی که در زمین به شیوه نادرستی شادمانی می کنند، (سوره فاطر،ایه 75) خواهد بود و دیگری،عدم اسراف و افراط در اشتغال به این لذتها و به عبارت دیگر«حد نگاه داشتن»است