|
این همایش هرساله در یکی از مناطق جهان برگزار می‌شود. طی دوازده سال گذشته، به عنوان نقطه‌ای کانونی برای ایده‌های نو و کارکردهای جدید در پژوهش و تدریس علوم انسانی کسب شهرت کرده است. در این همایش موضوعات بسیار مهمی در رشته‌های مختلف علوم انسانی مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد. سخنرانان جلسه عمومی این کنفرانس چهره‌ها و متفکران برتر حوزه علوم انسانی می‌باشند؛ به علاوه مقالات، کارگاه‌ها و نشست‌های متعددی توسط اساتید و پژوهشگران برگزار خواهد شد.
اثر ارسالی می‌تواند به صورت‌های مختلفی باشد که برای آشنایی با آن‌ها مراجعه به تارنمای همایش الزامی است.
محور ویژه: از علوم انسانی دیجیتالی تا علوم انسانی دیجیتال‌ها
محورها و ریز محورها:
- مطالعات فرهنگی انتقادی:
بررسی راه‌های توسعه دامنه علوم انسانی و ایجاد پوشش انتقادی گسترده‌تر از طریق فرهنگ شناسی؛ بررسی دیدگاه‌های انتقادی درباره رشته‌های تحصیلی؛ چگونگی ثبات رشته‌ها یا لزوم واکنش به تغییرات در روابط بین‌انسان‌ها، روابط انسان با دیگران، جامعه، فناوری و محیط زیست؛ در نظر گرفتن راه‌های شناخت، تغییرات در چارچوب‌های مفهومی و روش‌شناسی‌های پژوهشی و پیشنهاد جهت‌ها و راهبردهای جدید برای مطالعات علوم انسانی، تحت این محور قرار دارد. عناوین پیشنهادی:
- علوم انسانی بینارشته‌ای و چندرشته‌ای؛
- نسبت بین علوم انسانی و دیگر حوزه‌های دانش (فناوری، علم، اقتصاد)؛
- دانش‌سازی: پژوهش در علوم انسانی؛
- ذهنیت و عینیت، واقعیت و حقیقت؛
- فلسفه، آگاهی و معانی معنا؛
- دیدگاه‌های جغرافیایی و باستان‌شناختی در مورد مکان و حرکت انسان؛
- بررسی انسان و انسانیت، گذشته و حال؛
- آینده علوم انسانی؛
- ارتباطات و مطالعات زبانی؛
بررسی اشکال و آثار حضور و ارتباطات انسان.
- مظاهر بشری و اظهار آن از طریق هنر، رسانه، فناوری و طراحی؛
- ارتباطات در تعاملات بشری؛
- تنوع زبان‌شناختی و فرهنگ: ماهیت و مفاهیم آن؛
- پویایی زبان: انگلیسی جهانی، چندگانگی زبانی، مرگ زبان، احیای زبان؛
- رسانه‌های جدید، پیام‌های جدید، مفاهیم جدید در جامعه اطلاعات.
- علوم انسانی ادبی؛
تجزیه و تحلیل متون و شیوه‌های ادبی مختلف؛ ایجاد ثبات در بدنه اثر در سنت‌ها و ژانرها، یا بر هم زدن اشکال بیانی و محتواهای فرهنگی دریافت شده؛ بررسی تغییرات در طول زمان در چارچوب فرهنگی، راه‌های شناخت و راه‌های دیدن.
- نقد در تحلیل ادبی: نقش منتقد، دیدگاه‌ها در مورد انتقادگرایی؛
- چارچوب مفهومی (مدرن، پست مدرن، نئولیبرال، عصر استعمار، عصر پس از استعمار و غیره)؛
- متون ادبی: ملی، جهانی و پراکنده؛
- شکل‌های ادبی (داستانی، رمان، شعر، تئاتر، غیرداستانی) و ژانرها؛
- شکل‌های ادبی رسانه: عکس، فیلم، ویدئو و اینترنت؛
- هویت و اختلاف در ادبیات.
- مطالعات مدنی، سیاسی و اجتماعی؛
مطالعات اجتماعی در علوم انسانی، فصول مشترک علوم انسانی و علوم اجتماعی؛ وابستگی‌ها و آثار آن بر نسبت‌ها در و بر فرهنگ‌ها؛ مسائل مربوط به خط مشی، اداره، و کنترل و نظارت بر مردم در و بر ملت‌ها؛ وضعیت بشر در عصر جهانی شدن.
- شکل‌های انسانی: خانواده‌ها، نهادها، سازمان‌ها، دولت‌ها و جوامع؛
- مظهر‌های انسانی: ارزش‌های، رفتارها، گرایش‌ها و احساسات؛
- اختلافات انسانی: جنسیت، سکسوالیته، خانواده‌ها، نژاد، قومیت، طبقه، توانایی؛
- وابستگی‌ها: شهروندی و دیگر شکل‌های تعلق؛
- جهانی شدن و نارضایتی‌های آن؛
- تنوع: گفتگو به عنوان یک قاعده آمره محلی و جهانی؛
- پویایی‌های هویت در فرهنگ؛
- مهاجرت، پناهندگان، اقلیت‌ها و پراکندگی؛
- گرایش‌های بین‌المللی، جهانی گرایی، گرایش به چندگانگی فرهنگی، کلان‌شهر گرایی؛
- جنگ و صلح انسان؛
- حکومت و سیاست در جامعه.
- آموزش علوم انسانی؛
در مورد نظریه‌ها و شیوه‌های علمی تدریس و یادگیری در رشته‌های علوم انسانی و علوم اجتماعی اومانیستی:
- آموزش‌شناسی موضوعی و عمومی؛
- کسب زبان و تدریس زبان؛
- یادگیری زبان جدید (اعم از آموزش زبان دوم، چندزبانگی)؛
- پیشرفت‌های حرفه‌ای و تربیت معلم؛
- تأثیر ویژگی‌های متعلم بر روند آموزشی؛
- آموزش برای علم انسانی جدید.
اثر خود را از طریق تارنمای همایش ارسال کنید.
|